Artykuł partnera.

Schorzenia, wynikające z nieprawidłowości w procesie wewnętrznego wydzielania, stanowią dolegliwości, dotykające starsze, jak i młode osób. Wiele z tego komplikacji zaliczanych jest do chorób cywilizacyjnych. Warto znać ich dokładną charakterystykę.

Choroba Hashimoto

Wole limfocytarne stanowią najczęstszy rodzaj zapalanie tarczycy. Choroba ta ma podłoże autoimmunologiczne. Wyróżnia się ona rozlanym naciekiem limfatycznym wytworzonym w obrębie gruczołu tarczowego z centrami rozwoju zarodkowego. Według badań choroba Hashimoto częściej dotyka kobiet niż mężczyzn. Schorzenie może występować samodzielnie lub współistnieć z innymi komplikacjami autoimmunologicznymi. Osoby, cierpiące na Hashimoto, często zmagają się z bielactwem, cukrzycą typu I, czy też reumatoidalnym zapaleniem stawów. Zdarza się również, że schorzenie to współwystępuje z brodawkowatym nowotworem złośliwym tarczycy. Do choroby dochodzi w wyniku oddziaływania pomiędzy genetycznymi czynnikami podatności, efektami epigenetycznymi oraz bodźcami środowiskowymi. Do rozwoju choroby przyczyniają się zaburzenia odpowiedzi immunologicznej podporządkowanej limfocytom Th1. Główną rolę przypisuje się aktywacji cytotoksycznych, pomocniczych komórek odpornościowych CD4+, odpowiadających za niszczenie pęcherzykowych struktur tarczycy. Dochodzi do tego przez zaburzenie funkcji limfocytów T supresorowych oraz istnienie antygenów HLA. W odpowiedzi na przeciwciała przeciwko tyreoglobulinie i peroksydazie pojawiają się nacieki, skutkujące zanikiem komórek pęcherzykowych, a w konsekwencji rozplem tkanki łącznej. Dochodzi wówczas do rozwoju niedoczynności tarczycy. Chorobę Hashimoto można wykryć, udając się do endokrynologa w Warszawie. Wykonuje on badanie USG, w którego obrazie widoczne są charakterystyczne nacieki. W przypadku wczesnej fazy rozwojowej choroby tarczyca jest jedynie powiększona, bez obniżonej echogeniczności. W przypadku podejrzenia Hashimoto zleca się także badania krwi oraz analizy hormonalne. Objawami schorzenia są m.in.: uczucie zmęczenia, wzrost masy ciała, wrażliwość na chłód, zaparcia, problemy trawienne, bóle stawów, spowolniony puls, a także łamliwość paznokci. Stosowanie leków zaleca się w przypadku jawnej klinicznie niedoczynności tarczycy z podwyższoną tyreotropiną i obniżoną tyroksyną. Leczenie polega na przyjmowaniu lewotyroksyny, wykazującej takie samo działanie jak naturalny hormon. Dawka dostosowywana jest do potrzeb pacjenta. W przypadku stałego poziomu tyreotropiny i tyroksyny nie wymaga się stosowania leków.

Choroba Addisona

Schorzenie układu dokrewnego wynika z niewystarczającej ilości hormonów wytwarzanych przez korę nadnerczy. Chorobie tej mogą towarzyszyć inne komplikacje autoimmunizacyjne związane z nieprawidłowościami w obrębie tarczycy. Objawami schorzenia są m.in.: osłabienie, brak apetytu, spadek masy ciała, biegunka, drażliwość, depresja oraz niedociśnienie tętnicze. Choroba diagnozowana jest na podstawie badań laboratoryjnych. Leczenie opiera się na uzupełnieniu niedoborów hormonalnych. Choroba Addisona jest schorzeniem śmiertelnym. Leki należy przyjmować do końca życia.

Choroby powodowane przez nieprawidłową ilość produkowanych przez organizm hormonów mogą stanowić poważne zagrożenie dla zdrowia pacjenta. W przypadku zaobserwowania objawów, wskazujących na Hashimoto lub schorzenie Addisona, warto skonsultować się ze specjalistą. Szczegółowe informacje na temat usług świadczonych w tym sektorze dostępne są na stronie CMP.med.pl.